|
شنبه 26 شهريور 1390برچسب:, :: 1:4 :: نويسنده : فرناز
عاشقت خواهم ماند....بی آنکه بدانی. دوستت خواهم داشت.....بی آنکه بگویم. درد دل خواهم گفت.....بی هیچ کلامی. گوش خواهم داد.....بی هیچ سخنی. در آغوشت خواهم گریست....بی آنکه حس کنی. در تو ذوب خواهم شد...بی هیچ حرارتی. اینگونه شاید..........................احساسم نمیرد ********************************
روی تخته سنگی نوشته شده بود:اگر جوانی عاشق شد چه كند؟ من هم زیر آن نوشتم:باید صبر كند برای بار دوم كه از آنجا گذر كردم زیر نوشته ی من كسی نوشته بود: اگر صبر نداشته باشد چه كند؟ من هم با بیحوصلگی نوشتم:بمیرد بهتر است. برای بار سوم كه از آنجا عبور كردمانتظار داشتم زیر نوشته من نوشته ای باشد اما زیر تخته سنگ جوانی را مرده یافتم
باز همان هوای مه آلود پاییزی است.باز همان خش خش برگها باز همان صدای پیرمرد كوهستان است كه از لابه لای بی وفایی های دنیا قدم برمی دارد. باز همان صدای بستن پنجره ی اتاق دخترك باز همان صدای شیون و ناله ی زنی كه در وداع كودك خویش آدم برفی را به جای او در آغوش گرفته! این همه صدا را می شنوی اما باز میگویی ای كاش باران نمی بارید ای كاش ثانیه ها نمی رفتند تو عشق را می بینی اما باور نمی كنی چون هنوز به جای فرزندت آدم برفی را در آغوش نگرفته ای چون هنوز بی وفایی های دنیا را ندیده نظرات شما عزیزان: 
 |
|||||||||||
تبادل
لینک هوشمند
